Kızılbacak Mantarı , Kızaran Gelin (Amanita rubescens)

Haziran 27, 2020

Kızılbacak Mantar, Kızaran Gelin Mantarı (Amanita rubescens)

Bilimsel Sınıflandırma- Taksonomi

Alem: Fungi

Bölüm : Basidiomycota

Sınıf: Agaricomycetes

Takım: Agaricales

Aile: Amanitacea

Cins: Amanita

Tür: A. rubescens

Türkçe İsimleri

Kızıl bacak Mantarı ve Kızaran Gelin Olarak bilinir

Şapka
4-10 cm, çapına kadar büyüyebilir küresel biçimdedir, üzerinde engebeli pullu benek kalıntıları vardır . Kırmızımsı, kahverengimsi veya kırmızı şapka, yaşla veya şiddetli yağmurlarla renk değişikliği eğilimi gösterir. Üzerindeki pullar zamanla dökülebilir. Şapka orta merkezde daha kızıl renktedir.

Sap
aşamalı olarak şişkin bir görünümdedir , pürüzsüz bir yüzeye sahip bir baz doğru genişleyen, düz 1-3 x 8-18 cm. Üstte beyaz ve daha sonra tabana doğru pembe ila kırmızı ile giderek daha fazla renklentedir. Üst pozisyona yerleştirilmiş, gövdede büyük bir etekle düşen, alt yüzünde renkli, anülosülfürea renginde sarı olan etli bir halkası vardır.

Kök

Beyazımsı et , sapın kök kısmı saptan daha kızıl renktedir ve kök kısmını kırdığınız zaman kızarma eğilimi gösterir , lamellerde aynı şekilde berelenince kızarır , kök kısmında volva yoktur geniş bir köke sahip olduğundan dolayı volvaya benzer. Bunlar ayırt edici özellikleridir .

Yaşam Alanı
Dağlardan ovalara, her ormanda, geniş yapraklı ve iğne yapraklı, her yerde mevcut ve yaygındır. Görünüşünü yapan ilk mantarlar arasında, Mayıs ayının başlarında, sonbaharın sonlarına kadar görülmeye devam eder.

Yenilebilirlik ve toksisite
Pişirilmesi halinde iyi yenilebilir, termolabil toksinler içerir, mikotoksikoloji bölümünde belirtildiği gibi yeterli pişirme ile parçalanır ve kaybolur. Dikkat pişirmeden kesinlikle tüketmeyin.

Uyarılar
İyi bir yenilebilir, aromatik, narin olmasına rağmen, asla yeterli pişirmeyi garanti etmeyen preparatlarda tüketilmemelidir, ızgarada iç kısımlarda neredeyse ham olur ve sonuçta hemolitik sendrom ile ciddi zehirlenme riski vardır.

Benzer türler

Uygun rezeksiyondan sonra etin tonlanmaması durumunda, karakteristik vinous kırmızı renklere sahip olmayan numunelerin, daha da fazla ve özellikle de toplanmaması ve tüketilmemesi önemle tavsiye edilir. Bu, benzer ve toksik zehirli Amanita pantherina ile karıştırma ihtimali çok yüksektir . Şapkadan kenarda çizgiler olmaması, grimsi peçe kalıntıları, etin tonlanması ve özellikle karakteristik sünnetli volva yokluğu ile ayırt edilir. Bir diğer çok yakın tür, viral olmayan beyaz etli ve sarımsı peçe kalıntıları olan Amanita franchetii dir. İyi bilmeyen mantar avcılarının diğer Amanita türleriyle karıştırma ihtimali yüksektir.